Το κύριο μέλημα μας σε αυτή την ζωή είναι το πως θα επιβάλλουμε τον δικό μας κόσμο την δική μας άποψη πάνω σε όλες τις άλλες .
Για κάποιες ψυχές απόλυτη κυριαρχία σημαίνει απόλυτη ασφάλεια .
Εύκολα παρατηρούμε πως το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής μας συμπεριφοράς είναι εγωιστική και κινείται πάντα ανάμεσα στην έννοια της ασφάλειας και της ανασφάλειας.
<<Όταν λέμε “εγωισμό” εννοούμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας , (μην το συγχέουμε με την αυτοπεποίθηση) ,έτσι θεωρούμε το πιο ασφαλές μέρος στον κόσμο το “εγώ” μας .>>
Ένας πόλεμος επιβολής λοιπόν, και ο απόλυτος ηγεμόνας…..”ο εαυτός μας” .
Κάθε άνθρωπος , κάθε κοινωνία και κάθε πολιτισμός πιστεύει πως τα δικά του συναισθήματα και οι δικές του ορμές και επιθυμίες είναι η μοναδική φυσιολογική έκφραση της “ανθρώπινης φύσης” .
Και ο άνθρωπος πάντα θα πέφτει στην δίνη του υποκειμενισμού , γιατί πάντα θα δίνει την καθαρά προσωπική του ερμηνεία απέναντι σε κάθε συμβάν .
Vasga 
Καλημέρα και από δώ Βασίλη μου.Ναι συμβαίνει έτσι, κάπως έτσι. Κάποιες φορές συμβαίνει κι άλλιώς. Και ο άνθρωπος μπορεί να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τα πράγματα από την μεριά ή τις μεριές που τα βλέπουνε και οι άλλοι.Γιάυτό και θεωρώ τον διάλογο πολύτιμο! Ανοίγει τις πόρτες κκαι τα παράθυρά μας σε άλλες οπτικές.Και μας εμπλουτίζει και δίνουμε και εμείς σε άλλους.
ετσι ειναι βασιλη μου και για αυτο γεννιουνται οι παρεξηγησεις και για αυτο δεν καταλαβαινουμε τον αλλονγιατι ειμαστε τοσο απολυτα προσυλωμενοι στο εγω μας που εκλαμβανουμε ως δειγμα αδυναμιας το να ακουσουμε τον αλλον και να δουμε μηπως εχει δικιο? μηπως περα απο μας υπαρχει και κατι αλλο?δεν ειναι δειγμα αδυναμιας η παραδοχη αλλα δυναμης και δεν χανουμε τον ελεγχο απλως γινομαστε καλυτεροι ανθρωποι αποδεχομαι δε σημαινει κυριαρχω γιατι κυριαρχω σημαινει μοναξια και μοναχικοτητα
Τα πιο σημαντικά επιτεύγματα …είναι αυτά που αναβλύζουν από μέσα μας….Ήμουν καλός με τον εαυτό μου και τους άλλους…?Μήπως αντέδρασα υπερβολικά σε μια πρόκληση ……ή ήμουν περισσότερο ήρεμος και συγκροτημένος από ότι έπρεπε…?Ήμουν πεισματάρης…?Μπόρεσα να συγχωρέσω …πρώτα εμένα και μετά τους άλλους…?Αυτού του είδους οι ερωτήσεις……μας υπενθυμίζουν την πραγματική κλίμακα της ευτυχίας μας….ως σύνολο…Γιατί ο Στόχος σε ένα από τα σημαντικά…επιτεύγματα στην Ζωή …μας….… είναι…η ευτυχία και η εσωτερική μας γαλήνη….
Καλησπερα Βασιλη με καλυψε απολυτα η Μαρια με το σχολιο της. ναχεις ενα πανεμορφο σαββατοκυριακο!!!
Πραγματι..συμβαινει…αυτο φιλε μου ο ανθρωπος…παντα πεφτει στην δινη του υποκειμενισμου του….Οταν ομως…μπεις στην θεση του αλλου..και δεις..αν θα σου αρεσε να συνεβαινε κατι αναλογο σε σενα…τοτε αυτοματα..μαθαινεις…να κρινεις….περισσοτερο αντικειμενικα..και να μην δινεις…την καθαρα..προσωπικη σου ερμηνεια..σε καθε συμβαν…
Υπαρχει μια φραση που περιγραφει αυτό που λες:"Ο άνθρωπος είναι ένας νησιωτικός κόσμος"(Αλντους Χαξλευ, ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΑΣΗΣ)Όμως οι μύστες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΡΑ ΟΥΤΕ ΕΓΩΙΣΜΟ!!!!Αυτοί βλέπουν τον κόσμο με ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, και όχι με διάφορες διαστρεβλωμένες απόψεις, γνώμες και υποκειμενισμούς, ενώ οι μαθητές τους μοιάζουν προς αυτούς όπως ο γιός μοιάζει στον πατέρα.
Αυτό που ισχύει "σήμερα" είναι ο ανταγωνισμός και η εγωιστική συμπεριφορά.Αυτές είναι οι αξίες που έχουμε υιοθετήσει , το που μας οδηγούν θα το ανακαλύψουμε εν καιρώ.
Oλα είναι υποκειμενικά γιατί ολα είναι σχετικά…Τόσες οι γνώμες και οι απόψεις όσες και οι άνθρωποι…Το θέμα δεν είναι να επιβάλλουμε την γνώμη μας αλλά να την καταστήσουμε σαφή στους άλλους και να την στηρίξουμε με τα ανάλογα επιχειρήματα.Το ζητούμε δεν είναι να την επιβάλλουμε στους άλλους αλλά να την μοιραστούμε με τους άλλους…Αν γίνει αποδεκτή έγινε… αν όχι μαθαίνουμε έτσι να "χάνουμε" και πάμε ένα βήμα μπροστά 😉
Κάποτε… προσπαθώντας να καταλάβω τον άνθρωπο… και να βρώ μια εικόνα αναφοράς για να οργανώσω λίγο τη σκέψη μουμου ΄ρθε στο νου το διαμάντι…. με τις πολλές πλευρές… όσο περισσότερεςτόσο πιο πολύτιμο και σπάνιο είναι…. σκεφτόμουνα… φωτεινές κι όμορφες κάποιες…. σκοτεινές κι ακατέργαστες άλλες…και στο συνολό του πολύτιμο…. που όμως χρειάζεται πολύ δουλειάγια να φανεί η πραγματική του αξία…. μου άρεσε αυτή η εικόνα…μου ερέθιζε το ενδιαφέρον και ένοιωθα τόσα συναισθήματα…. για τον άλλοκαι αναρωτιόμουνα κάθε φορά… τώρα ποιά πλευρά βλέπω… τι άλλο θα δώ ακόμα… διαβάζοντας τα λόγια σου…. ξαναθυμήθηκα το διαμάντι-άνθρωποπου χρειάζεται πολύ δουλειά…. και είναι δύσκολη δουλειά…. να σμιλέψει ο καθένας μας"το εσώτερο άγαλμα"…. και να καταφέρουμε να πετάξουμε μακρυά… κάθε σκληρό και άγριο ξένο υλικό…. που για διάφορους λόγους επικάθεταικαι καλύπτει την εύφθραυστη και όμορφη αλήθεια μας…. μιλάς για την σκοτεινή εγωκεντρική υποκειμενικότητα… που δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια σκληρή στρώση ξένο υλικόπου χρησιμοποιούμε σαν χειροποίητη πρόχειρη ασπίδα…για να κρύψουμε τις ακατέργαστες πλευρές μας… και να φανούμε άλλοι… Καλή σου Νύχτα… Βασίλη